Derhênerê hoste Béla Tarr bi zimanê xwe yê resen û helbestkî ve temaşevanên sînemayê derdixe rêwîtiyên helbestkî, aramker, bandorker, derasayî, bêhempa û guherîner.
Di fîlmên Korkîyî de; mijarên netewî, newekhevîya zayendê, çînî bi awayekî sereke xwe didin der, û derhêner, di herikîna fîlmên xwe yên derasayî de; çîrokên bindest, xizan û kedkarên gelê xwe nîşan dide.
Ziman û peyvan jî wekî her tiştî di nav guherîneke domdar de ne, weke encama xwezaya jiyanê diguherin û vediguherin, û li gorî şert û mercên cîhanê teşe digirin. Li ser cîhanê ti tiştî wekî berê namîne û encama dîyalekîkê ye ku her tişt bi demê re, wekî peleke payîzê na jî pitikeke/î nû hatiye cîhanê, diguhere û vediguhere, xwe nû dike û şikileke nû digire û geşedana xwe didomîne.
Wê demê Agnès Varda û nivîskarên kovara “Cahiers du Cinéma” hêj hev nas nekiribûn û lê di yekem fîlmê Vardayê de rê û şertên rêbaza Pêla Nû ya Frensayê (kovara Cahiers du Cinéma girêdayî vê rebazê bû) hebû.
