Son aylarda hepimiz Covid-19’a angaje olduk hatta zamam zaman bunun dışında birçok şeyi görmez olduk. Bunların başında kadınların eşitlik mücadelesi geliyor. Kadının görünür olması bu saldırıları artırıyor.
Enver Şen / Yazarın diğer makaleleri için tıklayınız
Almanya’da 1998 yılında kurulan (Almanca: Nationalistischer Untergrund – NSU) Ulusal Sosyalist Yeraltı faşist yapılaşması 2000 – 2007 yılları arasında 9’u göçmen kökenli olmak üzere 10 kişiyi öldürdü. Bunların sekizi Türkiyeli, bir kişi Yunanistan kökenli ve bir Alman kadın polis. Alman güvenlik güçleri uzun süre bu ölümleri göçmenler arası mafya ilişkilerine bağlamaya çalıştı. Politik bağlantıyı inkar etti. Detaya girmemek koşuluyla uzun mahkeme sürecinin sonunda ne öldürülenlerin aileleri ne de demokratik kamuoyu memnun oldu. Dava sonuçlandı ancak birçok konu açıklanamadı. Açığa çıkarılmak istenmedi. Davanın dosyasına 120 yıllık bir gizlilik süresi kondu.
Bu Almanya’da alışıla gelmiş bir durum değil.
Üzerinde durmak istediğim yukarda adı geçen NSU son haftalarda birçok kadın politikacıyı, kadın sanatçıyı ve yukarıda belirtilen dava avukatı kadınları ölümle tehdit etmeleri. Sol partili Janine Wissler, Martina Renner, Anne Helm’nin yanında NSU davasının avukatı Seda Başay- Yıldız ve Kaberist İdil Baydar var. Bundan daha vahimi bu kadınlara gönderilen elektronik mektupların polis karakolları bilgisayarlarından çıkması… Almanya’da devlet sağ ve faşist terörü hep küçültmeye evcilleştirmeye çalıştı, bunlara karşı kör ve sağır kalmayı tercih etti. Son tehdit olaylarından sonra Hessen Eyaleti emniyet müdürü istifa etti. Suç bir bürokrata yüklenilmeye çalışılıyor. Demokratik kamuoyu bunu kabul etmiyor. Politik sorumluların hesap vermesi için mücadele ediyor.
Kürdistan ve Türkiye’de NSU’nun görevini AKP-MHP ortaklığı üstlenmiş durumda. Kadına karşı politik ve siyasi soykırımın yanında her yıl yüzlerce kadın erkekler tarafında öldürülüyor.
Son dört yılda katledilen kadınların sayıları şöyle:
2016 yılında 329
2017 yılında 409
2018 yılında 440
2019 yılında 474.
Bu tablo bize İslami sağın kadına bakışını gösteriyor. AKP-MHP yöneticileri ve hükümet yetkililerinin yaptıkları açıklamalar bu katillere güç veriyor.
Recep Tayyip Erdoğan, “kadınla erkeği eşit konuma getirmek fıtrata terstir.” Diyordu (24 Kasım 2014)
Gezi protestoları sırasında Habertürk’te Fatih Altaylı’ya verdiği röportajda; Dolmabahçe’deki ofisinde kadınların kıyafetlerini incelediğini söylemiştir. (Haziran 2012) Aynı şekilde başbakan sıfatıyla Münevver Karabulut cinayetinde “Çocuğunuz öyle nereye giderse gitsin olmaz. Yalnız bırakılan ya davulcuya ya da zurnacıya” dedi. (Temmuz 2009). Erdoğan’ın sağlık bakanı Mehmet Müezinoğlu “Annelerin annelik kariyerinin dışında bir başka kariyeri merkeze almamaları gerekir” diyordu yeni doğum yapmış bir anneye. (2 Ocak 2015)
Örnekleri çoğaltmak mümkün. Ancak sağ ve dini düşünce tarzı dünyanın her yerinde aynı. Almanya’da bu kesimlerin kadınlar için söyledikleri Erdoğan veya Müezzinoğlu’nun söyledikleriyle aynı paralelde.
Kadın ve kadının hareket alanı için (Kilise-Mutfak-Çocuk) deyimi kulanıdır. Kadın kilise ve mutfağa sıkıştırılır, doğum makinesi olarak görülür. Benzerlik ne kadar da büyük. Bu herhalde bir tesadüf olamaz. Özelikle Kürdistanlı kadınlara uygulanan siyasi soykırım AKP-MHP ortaklığının kadınlardan ne kadar korktuğunun da bir göstergesidir. Bu korku onları kendilerinin imzaladığı İstanbul sözleşmesinden çıkmak isteme noktasına getirdi. Çünkü bu sözleşme toplumsal eşitliği vurguluyor, bu yönde tedbir alınmasını istiyor. Onlara korkularında ne kadar haklı olduklarını göstermeliyiz. Ortak mücadeleyi yükseltmeliyiz. Sağın ve dini çevrelerin kadın düşmanı bu enternasyonal dünya görüş ve politikalarına karşı mücadeleyi bulunduğumuz her yerde aralıksız yürütmeliyiz. Sınıfsal mücadelemizin aynı zamanda bir insan hakları ve kadının özgür olma mücadelesi olduğunu unutmamalıyız bu vesile ile hep birlikte “Jin Jîyan Azadî ” diyoruz.
16.07.20
Tüm sayıların PDF formatı için aşağıdaki bağlantılara tıklayın
