Tevgera karkerên Tirkiyê bi salên 1960an şûnda bi grev û dagiriyên fabrîqan û çalakiyên kolanan hêdî hêdî bi hêz dibûn. Di têkoşîna çîniyên karkeran û birêxistinbûn sendîkan da bi xwe ve di hatin û pêş ve diçûn. Wekî sendîka şoreşker DÎSK jî nû hatibû sazkirin. Li belê cardin jî sendîka dewletê TURK-ÎŞ ketibu tengasiyeka mezin ji sedema bandor a DÎSKê. Belê endam ji TURK-Îş ê vediqetiyan û diçûn dibûn endamên DÎSKê. Karker di fabriqan û kargehan de bi pêşengiya karkerên pêşdarên xwe de komîte yên fabrîqan sazdikirin.
Birçok zaman düşünmüşümdür; ilk hayır, olmaz, kabul etmiyorum, ben hakkımı, haklarımı istiyorum diyen insan kimdi, nerede doğdu, nerede yaşadı? Bunu bulmak herhalde mümkün olmayacak. Fakat 15-16 Haziran 1970’e bakarak, dünya işçi, emekçi ve tüm ezilenlerin tarihlerinin büyük bir mücadele ve bedel ödeme tarihi olduğunu görürüz.
Devlete ait işletme ve fabrikalar kapitalist üretim mantığıyla çalışır ve kar amaçlıdır. Devletin ve kapitalizmin kirli yüzü buralarda kamufle edilir. Topluma şirin görünmek ve devletin sosyal yönünü göstermek içindir. Yöneticileri devlet tarafından atanır ki bunlar tam kapitalist bir ruhla işletmeleri yönetirler. Bu tür işletmeler hem üretim yapar hem de beslemelerin istihdam edildiği “arpalıklardır”. Fakat bu beslemeler kraldan çok kralcıdırlar. Uygulamalarıyla efendilerine rahmet okuturlar.
