Elbette ki yazmanın bir nedeni var, var olmasına da; yazmak bir eylemdir nihai kertede; biçimlemektir ya da “Yazmak sonuna dek gitmek demek,” Susan Sontag’ın ifadesiyle…
Alphonse Daudet’nin, “Şairler, dünyayı hâlâ çocukların gözünden görebilen insanlardır,” sözünü anımsatır, mahpustaki mektupdaş(ımız) Hasan Şeker’in ‘Halesinde Ay Gözleri’[2] başlıklı çalışması.
