Neden?…
AB ve demokrasi treninden inilip Ortadoğu trenine binerken…
Başkasının ülkesinde namaz kılma histerisiyle fakir fukaranın çocukları çöllerde her gün ölürken…
Tek bir adam bu coğrafyanın umudu olan barış masasını devirirken…
Siyasi parti yöneticilerinden seçmenine kadar on binlerce insan rehin alınırken…
Ekonomi batarken, yoksulluk ve işsizlik kader olarak dayatılırken…
Akademisyen cüppeleri ve çocuk bedenleri polis botları altında ezilirken…
Şehirler tanklarla yıkılırken, bodrumlarda insanlar yakılırken…
Şehirlerde “öfkeli gençler” barış isteyen onlarca insanı patlatırken…
Binlerce akademisyen, memur, öğretmen işlerinden atılıp cezaevlerine atılırken…
Çocuklar ölmesin diyen futbolcular linç edilirken…
İnsanlar verecekleri oylar için bile tehdit edilirken…
Her gün kadına şiddet, çocuğa tecavüz olurken…
Devletin müteahhitleri milletin “a…koyar”ken…
Ekmek almaya giden çocukların cenazeleri gelirken…
Ne bir edebiyatçı ne bir sinemacı yetişmezken…
Helikopterler parlamentoyu bombalarken, erlerin boğazı kesilirken…
Vergisini verip yaptırdığımız yoldan parayla geçerken…
TV’lerde köle pazarları gibi beden alışverişi yapılırken…
IŞİD kaçırdığı Ezidi kızları Antep köle pazarında satarken…
İstanbul’da IŞİD kendi ilkokulunda diploma verirken…
İnsanlar işlerinden atılıp mal varlıklarına el konulurken…
Yılbaşında eğleniyor diye insanlar öldürülürken…
Hukuk sisteminde ve gelir dağılımı adaletinde Afrika ülkelerine yaklaşırken…
… Ken, … Ken, …Ken,
Peki, tüm bunların bir demokrasi ülkesinde olması imkânsızsa Türkiye’de nasıl oluyor da bu kadar tepkisiz ve kolay gerçekleştiriliyor. Bu sorunun cevabı için kalın ansiklopediler karıştırmaya ya da derin sosyolojik çözümlemeler yapmaya hiç gerek yok. Sorunun cevabı çok kolay: KÜRT DÜŞMANLIĞI!
Evet, 1930’lu yıllardan sonra en çok Kürt öldüren AKP’nin bütün faşist politikalarına sessiz kalınması bu coğrafyanın sosyolojik bir gerçeğidir. Bu mantık “KÜRT ÖLSÜN DE BİZ SAKAT YAŞAMAYA RAZIYIZ” mantığıdır.
