ROBOSKÎ: TAAMMÜDEN DEVLET KATLİAMI![*] -1
TEMEL DEMİRER
“Herkesin bir gideni vardır,
İçinden bir türlü uğurlayamadığı…”[1]
Veysi Altay’ın yönettiği ‘Faîlî Dewlet’ adlı belgesel, Cizre’de 90’lı yıllarda devlet eliyle işlenmiş cinayetleri anlatır ki, Roboskî de bu “realite”den bağışık değildir…
Şüphesiz: Roboskî, taammüden devlet katliamıdır; faili bellidir; devlettir…
Evet, Roboskî’nin faili A. Kadir’in, “Bir Diktatörün Son Konuşması”ndaki (1945.) dizeleriyle, “Ben saltanat,/ ben emir,/ ben işçinin, köylünün katili,/ ben günde bir övün yemek,/ ben yaşamamak,/ konuşmamak,/ düşünmemek./ Ben ölüm,/ ben açlık,/ ben zindan./ /… sokaklarda korku ben./ Hürriyetin bileğinde zincir ben,” diye betimlediği zihniyettir…
Bunun böyle olduğundan kimsenin şüphesi yok elbet; ancak buna karşın, Roboskî suskunluğa ve belirsizlik labirentlerine “havale” edilmiştir.
- Hicri İzgören’in, “Gece apansız iner Roboskî’nin koyaklarına… Dörtnal bir kısrak gibi, karanlıklar boyu yol alır zaman… Yüreklere acının sesi tırmanır? Zaman kırık bir keman gibi. Şimdi ne söylesem karanlığa yazılır. Bir sayfası daha kanar, saçlarını biraz daha ağartır tarih. Telörgüler girdabında yine bir mahşer, yanar esmer eti toprağın. Bütün sınır taşlarına dünyanın; terli bir alın, bir resim ve bir damla sıcakkan düşer,” satırlarıyla betimlediği sarsıcı gerçek, yani Roboskî hâli, tam da Murathan Mungan’ın, “Biliyorum bütün sözler yavan, bütün sözcüklerin içi boşaltılmış, bütün anlamlar kullanılmış, bütün anlar uçucu; kelimeye dökülen her duygu, kendiliğinden soğuk bir klişe oluveriyor; hiç bir sözcük duygularıma da yüreğime de yetmiyor,” diye tarif ettiğiyken; “Cezasız kalan her cinayet tüm insanların yaşamının güvenliğinden bir şeyler götürür,” diye haykırmaktadır Daniel Webster…
SORU(N)LAR
Nisan 2012’de Roboskî’den kalkıp 20 saatlik bir yolculukla Meclis’e gelen Felek Encü’nün, “Acaba vicdanları rahat mı? Yönetenlere sesleniyorum, ey insanlık nerede kaldın!” haykırışı eşliğinde Roboskî (Ortasu) köyünde TSK’ya ait savaş uçaklarının bombardımanı sonucu katledilen 34 yurttaşla ilgili soruşturmaya ilişkin yanıtlaması istemiyle, BDP Grup Başkanvekili Pervin Buldan aracılığı ile soru önergesi veren Diyarbakır D Tipi Cezaevi’nde tutuklu Şırnak BDP Milletvekili Faysal Sarıyıldız şu soruları yöneltiyordu:
“* Bölgede İHA ya da farklı araçların görüntüleri istendi mi?
* Kamu görevlisi olan yetkililerin ifadesine başvuruldu mu?
* Sağ kurtulan kişilerin ifadelerine başvuruldu mu?
* Karakol yetkililerinin ifadelerine başvuruldu mu?
* Operasyona hükümet yetkilileri onay vermiş midir?”
Yine Diyarbakır E Tipi Cezaevi’nde tutuklu bulunan Şırnak Milletvekili Selma Irmak da, BDP Grup Başkanvekili İdris Baluken aracılığıyla İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin’in yanıtlaması istemiyle Meclis Başkanlığı’na yazılı soru önergesi verip, sordu:
“* F-16’ların bombardımanı ile katledilen 34 sivil yurttaşın failleri neden hâlâ bilinmemektedir?
* Soruşturmanın sonuçlanmasının zamana yayılması ve örtbas edilmesi ile ilgili bir talimatınız oldu mu?
* Katliam soruşturmasının bu hâliyle, ‘Ankara’nın derin dehlizlerinde’ kaybolmadığını iddia edebilir misiniz?
* Geçimlerini kaçakçılıkla sağlayan 34 sivil yurttaşın katledilmesinde F-16 savaş uçaklarında görev yapan, operasyon kararı veren ve bombalamayı gerçekleştiren kişiler hakkında soruşturma açılmış mıdır?
* Bu kişilerin soruşturma aşamasında ifadelerine başvurulmuş mudur? Başvurulmuşsa, ifadeler nelerdir?
* İnsanın katledilmesine göz yuman, soruşturmaları geciktirerek unutturmaya çalışan politikaları devlet politikası olarak mı belirlediniz?”
Friedrich Nietzsche’nin, “Bize acı vermeye devam eden, yalnızca o kalır bellekte,” uyarısı eşliğinde soru(n)lar tüm netliğiyle ortada ve karşımızdayken; “Kirveyiz, kardeşiz, kanla bağlıyız/ Karşıyaka köyleri, obalarıyla/ Kız alıp vermişiz yüzyıllar boyu,/ Komşuyuz yaka yakaya/ Birbirine karışır tavuklarımız/ Bilmezlikten değil,/ Fıkaralıktan/ Pasaporta ısınmamış içimiz/ Budur katlimize sebep suçumuz,/ Gayrı eşkıyaya çıkar adımız/ Kaçakçıya/ Soyguncuya/ Hayına” dizelerindeki sömürgeci(lik) gerçeğiyle malûldür Roboskî…
Roboskî Katliamı’nda kardeşi Nadir Alma’yı kaybeden Hikmet Alma’nın, “Yüzyıldır biz bu sınırı suni olarak kabul ettik ve sürekli gidip geldik. 28 Aralık 2011 gecesi katliam gerçekleştikten sonra da biz bu faaliyetimizi durdurmadık hâlen devam ediyor,” sözleri devletin (sömürgeci) sınırlarıyla tarihsel gerçeğin nasıl da örtüşmediğini anlatır bize…
“Uludere’de katliamını ‘Amerikalıların kullandığı Heron’lar yaptı’ğı”[2] tarzı spekülasyonlara “feda edilmemesi” gereken Roboskî’de, “ABD parmağı var,”[3] elbet Murat Karayılan’ın işaret ettiği gibi…
Ancak Mahmut Alınak’ın ifadesiyle, “Roboskî katliamının faili Genelkurmay”dır; ve “Karayılan’ın, Uludere’nin bir ABD operasyonu olduğu”ndan söz etmesi (hükümetiyle, Genelkurmayı’yla) sömürgeci devlet gerçeğini asla gölgelememelidir…
Şurası kesin: Fail, “raison d’etat”sından vazgeçmesi mümkün olmayan sömürgeci/ işgalci devlettir…
“RAİSON D’ETAT”SINDAN VAZGEÇMEYEN TUTUM
Roboskî köylülerinin açıklama taleplerine, “Kaza” yanıtı veren devlet aslında sömürgeciliğin “raison d’etat”sının gereğini yerine getiriyor.
Hatırlayın: TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu, 6 Şubat 2012’de Uludere’ye gittiğinde, köylülere başsağlığı dileyen AKP’li üst komisyon başkanı Ayhan Sefer Üstün aynen şunları demişti:
“50 yıl önceki bir olay bile aydınlatılıyorken 50 gün önce olan bu olay da ortaya çıkarılacak, aydınlanacaktır: Bu olay karanlıkta kalmayacak…”
Ancak işler Üstün’ün dediği gibi olmadı. Başbakan Erdoğan, önce Üstün’e “ayar” çekip hükümeti bu konuda eleştirenlere verip veriştirirken; Başbağlar örneğini verdi…
Bu arada Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı da “ivedi” tamamlanmak üzere soruşturma başlattı ama şimdiye kadar soruşturmada bir ilerleme sağlanamadı!
Görünen odur ki Roboskî Katliamı’yla ilgili kimse hesap vermeyecek. Çünkü ancak 15 ay sonra hazırlanan Uludere Alt Komisyonu Raporu’nda, “kasıt yok” denildi ve katiller aklandı; delil elde edilemediği ileri sürülerek, katliamcıların sırtı sıvazlandı…
Raporda hem hükümet hem de TSK aklanırken, olay bir “sınır güvenliği” zaafiyetine indirgendi. Raporda şu iddialara yer verildi: “34 vatandaşımızın ölümüyle sonuçlanan olay, yıllardır var olan sınır güvenliği sorununu görünür kılmıştır… Sınır güvenliğinin yeterince sağlanamaması ve bu sebeple sınır hattından kolaylıkla geçiş yapılabilmesi, kaçakçılarla birlikte, örgüt mensuplarına da rahat hareket etme imkânı sağlamaktadır. Alınan tüm önlemlere rağmen örgütün Irak’ın kuzeyinden eleman ve patlayıcı madde aktarımı devam ettiği sürece, örgütün şiddeti tırmandırma girişimleri devam edecektir. Örgüt mensuplarının sınır geçişlerinde kendilerine kaçakçı süsü vermeleri ve kaçakçıların arasına karışarak ülkemize sızıp eylemlerde bulunması da kaçakçılıkla mücadelenin hem önemini hem de güçlüğünü ortaya koymaktadır.”
Ayrıca TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu bünyesinde kurulan Uludere Alt Komisyonu Başkanı İhsan Şener, “Bu, masumane bir güvenlik operasyonu ya da bir yanlışlık olmuş olabilir, bunu bilemeyiz. Burasının terör ve PKK’nın geçiş bölgesi olması, orada ülke güvenliği ile ilgili olan insanların üst seviyede uyarılması, böyle çok acele, çok çabuk hareket etmelerine ve istenmeyen sonuçlara sebep olmuş olabilir. Ölen insanlar tabii ki masumdur ama bir de güvenlik boyutuyla değerlendirdiğimizde, o dengenin iyi kurulması lazım,” derken; Uludere’nin üstünden yıllar geçti, tek bir sorumlu bulunamadı.
34 insan yarım saat içinde paramparça olurken kıyıma ilişkin soruşturma kaplumbağa hızıyla bile ilerlemiyor. “2011/1019” numaralı dosyayla soruşturmayı başlatan Uludere Cumhuriyet Başsavcılığı’nın kayıtlarına olay yeri “28 Aralık 2011 tarihinde Uludere ilçesi ile Irak ülkesi sınır hattında bulunan Kuraniş mevkii” olarak geçmişti.
Dosyaya yalnızca görgü tanıklarının ifadesi yansırken tek bir askeri ya da sivil yetkilinin ifadesine bile başvurmayan savcılığın olay yerini inceleme yöntemi de tartışmalara neden olmuştu. Çünkü olay yeri incelemesini iki savcı “kuşbakışı” yapmıştı!
Burada Roboskî Katliamı’nın üzerine TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu bünyesinde oluşturulan Uludere Alt Komisyonu hakkında bir parantez açalım: Komisyon kısa sürede toplanamaz hâle geldi.
CHP’li komisyon üyeleri, “Başka bir iradenin devreye girdiğini düşünüyoruz” derlerken; Heron görüntülerini izleyen Alt Komisyon’un muhalefet milletvekilleri görüntülere göre sınırı geçen kişilerin PKK militanı değil kaçakçı olduğunun net olarak görüldüğünü söylerken, iktidar milletvekilleri bu görüşü desteklemedi.
İçişleri’nden gelen belgelere göre operasyon talebi 23’cü Sınır Jandarma Tümen Komutanlığı’ndan gelmedi, ayrıca kaçakçılık konusunda tecrübeli olan yerel birliklerin düşüncesine başvurulsaydı bombalama yapılmayabilirdi. MİT ise istihbarat bilgisini kendisinin vermediğini bildirdi.
Özetle Uludere olayında hükümet ve Genelkurmay’ı “sorumluluktan” kurtarma peşindeki AKP’nin marifetleriyle kadükleşen Komisyonun hiçbir fonksiyonu kalmadı gibi…
Elbette iş bununla da sınırlı kalmadı; katliamın birinci yılında İçişleri eski Bakanı İdris Naim Şahin’in, “Provokasyonlara zemin hazırlamayın. Gelmek isteyenlerin sokulmadığı haberleri alıyoruz. İnsanların bu acıya, taziyeye ortak olmasına engel olmayın,” uyarısı eşliğinde devlet terörü her alanda yoğunlaştırıldı; işte birkaç örnek:
- i) Roboskî köyünde, yakınlarını kaybeden aileler katliamın 500’üncü günü nedeniyle katliamın gerçekleştirildiği Federal Kürdistan Bölgesi sınırındaki 15 numaralı sınır taşına karanfiller bırakmıştı. Yapılan etkinlik sırasında aileler ile askerler arasında gerginlik yaşanırken, saatler süren gerginliğin ardından aileler köye geri dönmüştü. Ancak adalet isteyip çocuklarının faillerinin ortaya çıkarılmasını isteyen aileler hakkında sınır ihlâli yaptıkları gerekçesiyle Uludere Cumhuriyet Savcılığı tarafından soruşturma başlatıldı.[4]
Sonra Roboskîli aileler, Diyarbakır Özel Yetkili Savcısı tarafından ifade vermeye çağırıldı. Ailelere ikinci kez sınır ihlâlinden ceza kesildi. 32 aileye Pasaport Kanunu’na muhalefetten 3’er bin lira ceza verilirken aralarında biri 11 yaşında çocukların da bulunduğu 120’yi aşkın kişinin ifadesi alındı.[5]
- ii) Daha sonra da Roboskî’deki katliamdan sağ kurtulan 4 kişiye ‘pasaport kanuna muhalefetten’ 8 bin TL ceza kesildi. Daha önce Kuzey Irak bölgesine katırlar ile gece giden Ortasu ve Gülyazı köylüleri bombalama olayından sonra sınırı gün ışığında geçmeye başladı. Güvenlik güçleri 15-20 katırla Haftanin’e geçen köylülerin kaçakçılık yapmaya devam ettiği haberlerinin gazete ve televizyonlarda yer alması üzerine harekete geçti. Gülyazı Jandarma Komutanlığı, sınırda kaçakçılık yaptığı belirlenen ve Roboskî bombardımanından sağ kurtulan Servet Encü ile İdris Encü, Şeymus Encü ve Haydar Örek’i karakola çağırdı. Şahıslar hakkında yasal işlem yapan jandarma “5682 Pasaport Kanunu’na muhalefet” suçundan 2’şer bin TL para cezası verdi. Cezanın kabahat yeri olarak ise 34 kişinin öldüğü 15 No’lu sınır taşı gösterildi.[6]
iii) Roboskî olayında kardeşini kaybeden Veli Encü, ölenler için mezarlıkta yaptığı basın açıklaması nedeniyle “yukarıdan geldiği” ileri sürülen telefon talimatı üzerine işten atıldı. Şırnak’ın Uludere ilçesi Roboskî köyünde ücretli öğretmenlik yapan Veli Encü’nün, iki kez “yukarıdan geldiği” ileri sürülen telefon talimatı üzerine görevine son verildi.[7]
YALANLAR, YALANCILAR
- Çehov’un, “Yalan kadar insanı alçaltan bir şey yoktur”; Henry Saint John’un, “Doğru sınırlar içerisinde devinir, yalanın alanı ise sınırsızdır”; bir Afrika Atasözü’nün, “Yalan çiçek açar ama meyve vermez,” sözleriyle betimledikleri yalan(lar), yalancı burjuva politikasının aslî malzemesidir.
Roboskî’de bunun böyle olduğu bir kez daha kanıtlandı.
Hatırlayın: Başbakan Erdoğan’ın Şırnak Şerafettin Elçi Havaalanı’nın açılışında Uludereli ailelerle görüşmesinin “ayarlanması”(!?) için sürecinde yoğun bir trafik yaşandı. Görüşme için Şırnak Valiliği’nin hazırladığı davetli listesi, Adalet Bakanı Ergin’in devreye girmesiyle değişti. Ergin, önce Başbakan Erdoğan’ı, ardından da BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ı arayarak olaylarda yaşamını yitiren 34 kişinin yakınlarının davet edilmesini sağladı.[8]
Demirtaş’ın yaptığı kesinlikle doğru değildir!
“Neden” mi? Yalçın Yusufoğlu’nun ifadesiyle “Tayyip Erdoğan 26 Temmuz Cuma günü Şırnak Havalimanının açılış törenine gitti. Orada nutkunu irşad etti. Akşamleyin de iftarını yaptı, sonra da Ankara’ya döndü.
Aynı gün gündüz saatlerinde Sendika.org.da[9] yayınlanan şu haberi okuyalım:
‘Başbakanı Erdoğan’la iftarda bir araya geleceği ileri sürülen Roboskîli aileler, 26 Temmuz 2013’ün öğlen saatlerinde söz konusu iddiayı yalanladı. Katliamda kardeşi ile birlikte 10 akrabasını kaybeden Veli Encü, ‘Başbakan ile aynı sofraya oturmalarının mümkün olmadığını’ söyledi…
Ne var ki birkaç saat sonra BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ın araya girmesi sonucu Roboskîli aileler Başbakan Erdoğan’la görüşmeyi kabul etti.
T24’te yer alan ve Ferhat Encü tarafından twitter üzerinden paylaşılan habere göre ise, Tunceli’de bulunan BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, Uludereli ailelerin Başbakan Recep Erdoğan’ın iftarına katılmaları konusunda kendileriyle görüştüğünü ve ailelerin iftara katılacağını açıkladı.
Demirtaş, daha önce iftara katılmayacağını açıklayan ailelerle BDP olarak bizzat görüştüklerini belirterek, ‘Bizim ricamızı kırmadılar. Aileler bu akşam iftara katılıp, yaşanan olaylarla ilgili sorunlarını anlatacaklar’ dedi.
Oysa Demirtaş ‘Vur emrini Başbakan verdi’ demişti.
Demirtaş’ın bu şaşırtıcı ‘ikna’ hamlesi akla Roboskî katliamı ile ilgili olarak 28 Aralık 2012’de sarf ettiği sözleri getirdi. Şunları söylemişti:
‘Açık konuşalım bu katliamın emrini Erdoğan verdiği için üstüne gitmiyorlar. Bu kadar nettir. Eğer sorumluluğu olmasaydı, birkaç kişiyi şimdiye kadar harcardı. 34 defa müebbet ağırlaştırılmış hapis cezalık bir suç işlemiştir. O gece buradaki askeri yetkililer, burada sınırdan geçişin siviller tarafından yapılmasını iletmesine rağmen Malatya ve Diyarbakır’daki hava taktik üssünden uçakların kalkması emrini hava kuvvetleri komutanı bizzat Başbakan’ı arayıp onay alarak vermiştir. ‘Burada geçenler sivillerdir’ denilmesine rağmen. Bu da kayıtlarında vardır devletin. Ama Hava Kuvvetleri Komutanı, Genelkurmay Başkanı ve Başbakan bu sınır ötesi operasyon emrini bizzat kendileri vermiştir. Çünkü aralarında bir üst düzey PKK’li olduğunu düşünüyorlar.
Süreç denilen bu mu?
Dikkat ediniz: Encü ailesi anılan iftar yemeğine gitmeyeceklerini açıkladıkları haberini veren Fırat Haber Ajansı’dır. Yani haber uydurma değil, öz kaynaklardan alınmadır, sahihtir.
BDP Genel Başkanı ikna etmişmiş, rica etmişmiş. Aile ileri gelenlerinin o ricayı ‘emir telakki edeceğini anlamak hiç de zor değil.
Bakınız, siyasette her türlü ilkesizliği, faydacılığı, oportünizmi anlarız. Tasvip etmeyiz, ama anlarız. Siyasetin doğası budur, burjuvaziyle aşık atarsan o siyasetin labirentlerinde sen de öyle durumlara düşebilirsin. Körle yatarsan, şaşı kalkmaktan kurtulamazsın
Ama Roboskî’de on yakını öldürülmüş aileleri parti emriyle Erdoğan’ın masasına oturtmak siyasi değil, gayri insani bir davranış olmuştur.
Neymiş? Erdoğan onların iftar sofrasına gelmelerini istemişmiş. Tabi isteyecek, çünkü hesabını vermediği ve asla veremeyeceği olay Roboskî katliamındaki birinci derece sorumluluğudur.
Siz şimdi o ailelerden altı kişiyi Erdoğan’ın masasına oturttunuz. Yetmedi iftar sonrasında hava limanındaki salonda görüştürttünüz. BDP Genel Başkanı’nın Pazar günkü İstanbul İl Kongresinde söylediği ‘aileler görüşmeden memnun kaldılar’ demesi de inandırıcı olamaz.
O aileler kendi canlarını kaybetmişlerdir ve siz onların acılarına tuz basarak ‘git onunla iftar et’ dediniz. O acılardan zerre kadar nasiplenmediniz mi? İnsanların acılarıyla politika adına bu kadar oynayamazsınız.
‘Efendim, biz barış için öyle yaptık, başka acılar olmasın, başka analar, babalar, kardeşler ağlamasın, diye onları gönderdik’ de diyemezsiniz. O aileleri Erdoğan’ın yanına göndermeseydiniz, süreç tıkanır mıydı?
Belirtildiğine göre, fikir Âkiller denilen çoğu Erdoğancı’nın Dolmabahçe’de yaptıkları son toplantıda Güneydoğu ekibi Başbakanlarına böyle bir tavsiyede (ricada) bulunmuş. Demek ki, bölgede Roboskî olayı onlara ne kadar söylenmiş ki, Kürt halkının bilincinde ne kadar yer etmiş ki, başbakanlarına ‘gidin o köylülerle barışın’ demişler.
O da ne yapmış: Roboskî’ye gideceğine, o köylülerden altısını ayağına çağırmış.
BDP yöneticilerinin bu yaptığı Erdoğan’ı bağışlatmaktır, Erdoğan suçunu bildiği için, böyle bir fırsatı yaratmış, bunda da BDP’yi kullanmıştır.
Bu olay Kürt tarafının ‘Süreç’e olan yaklaşımında şu anki edilgen ve boynu eğik psikolojiyi göstermektedir.
Tekrar etmek isterim: Politikada bu tür tutumlar takınabilirsiniz, doğruluğu veya yanlışlığı zaman içinde ortaya çıkar. Ama insanların acılarını politikanıza alet edemezsiniz. Bu yapılan Erdoğan’ı bağışlatmaktır. Onun konuyla ilgili en büyük isteği yerine getirilmiş olmaktadır.
Bakın Demirtaş’ın ricasıyla Erdoğan’ın masasına oturtulan Ferhat Encü, 28 Haziran 2013’te T-24’te yayınlanan mülakatında ne demiş:
‘Katliamdan iki gün sonra Başbakan’ın yaptığı açıklama, aslında katliama bundan sonraki süreçte nasıl bakacaklarını ortaya koyuyordu. ‘Genelkurmayıma göstermiş oldukları hassasiyetlerinden dolayı teşekkür ederim…’ diyordu. Bu teşekkür, Roboskî katliamı ile ilgili tutumlarını açıkça ifşa ediyordu.
Sonraki süreçlerde de bu tutumu devam ettirdiler. Dönemin İçişleri Bakanı, ölen insanlarımıza hakaretler yağdırarak ‘Ölmeseydiler yargılanacaklardı…’ sözleri ile vicdanları yaraladı.
Biz bir açıklama, bir özür beklerken Başbakan’ın altı ay sonra söylediği ‘Her kürtaj bir Uludere’dir’ sözleri, zaten acılarımızı ne denli küçümsediklerini ve ölülerimize bile saygı duymadıklarını çok net anlatıyordu. Onlar öldürdükleri insanları, kardeşlerimizi çoktan terörist ilan etmişlerdi. Yani onlara göre ölenler zaten ‘terörist ya da kaçakçılar’dı ve üstünde durulmayacak kadar değersizdiler.”[10]
Ailelerle buluşan Erdoğan, “Talimatı kim verdi?” sorusunu “Ben vermedim” diye cevaplarken; “Sizlerin bilmediği farklı şeyler var. Faillerin bulunması konusunda gerekenleri yapacağız. Belki vur emrini benim verdiğimi düşünüyorsunuz. Başbakan bunun emrini verdi diye düşünüyorsunuz ama vur emrini ben vermedim,” diye ekledi.
Erkan Encü’nün annesi Emek Encü, Erdoğan ile görüşmeyi, “Oğlumun 13 yaşında öldüğünü anlattığımda Başbakan’ın gözleri doldu” diye anlatırken; Erdoğan da aileleri, “Evet dedim. İnşallah öyle olur. Ancak Genelkurmay ‘Bir bir kazadır’ diyor. Ben kral değilim, çözemem. Benim askerlerim de öldü,” diye yanıtını verdi.
Uludere’de katledilen Adem Ant’ın babası Reşit Ant da, Başbakan ile yaptığı görüşmeyi, “Bizim sabretmemizi istedi,” diye anlattı!
Evet, evet “Faillerin bulunması için sabır istedi. Hem de katliamdan tam 580 gün sonra!”
Katliamda ölen 18 yaşındaki Adem Nart’ın ablası Narin Ant, “Başbakan faillerin yargılanacağına dair biz ailelere söz verdi,” dese de; “Uludere’deki hava operasyonunun hedefinde, PKK’nın üst düzey yöneticilerinden ‘Bahoz Erdal’ kod adlı Fehman Hüseyin’in bulunduğu ve operasyonun bu nedenle, ‘bilgi sızması’ ihtimaline karşı yerel komutanlıklardan dahi gizlendiği, Başbakan Tayyip Erdoğan ve Genelkurmay Başkanı Orgeneral Necdet Özel’in de ‘operasyonun sona ermesinin ardından’ bilgilendirildikleri öne sürülüyor,” hâlâ!
Başbakan Erdoğan’ın Uludereli ailelerle yaptığı görüşmeye ilişkin Başbakanlık’tan gelen açıklamada, “Sayın Başbakanımız son derece samimi bir ortamda gerçekleşen bu görüşme sırasında aileleri dinlemiş ve Uludere olayıyla ilgili kamuoyunca bilinen görüşlerini tekrar etmiştir,” ifadelerine yer verilirken;[11] Goethe’nin, “Kimse bizi aldatamaz, biz ancak kendi kendimizi aldatırız,” uyarısının altını çizerek sormak istiyorum:
Meydanlarda gururla “Gezi için polise emri ben verdim!” diyen Başbakan’a:
Peki Başbakan “Roboskî emrini kim verdi?”
Biz her gün bıkıp usanmadan aynı soruyu soruyoruz: “Kardeşlerimizi öldürme emrini kim verdi?”
Yalanlar ve yalancılardan söz ederken Zehra Çiğdem Özcan ile H. Selda Aksoy’un yaşamsal saptamalarını da anımsatmadan geçmeyelim:
Zehra Çiğdem Özcan diyor ki: “Bir devlet düşünün ki, halkının üstüne ateş açıyor hem de ‘hiçbir haklı ve hukuksal gerekçesi olmadan’ diye söze başlamanın hiçbir gereği yok. Çünkü hiçbir yararı yok. Çünkü devletin insanları öldürmesine şaşırmak, hayretler içinde kalmak epeyce bir safdillik artık. Roboskî’de devlet, insanların üstüne bomba yağdırdığında da kimse şaşırmadı. Ama duyulan öfke karşılığını bulamayınca ve öfkenin muhatabına karşı el kol bağlı kalınca ortada o öfkeye iliştirilmiş bir de koskoca umutsuzluk kaldı. Devletin faili olduğu her tekil ya da toplu cinayetin/ katliamın üstüne bir yenisi daha eklendi ve çaresizliğin ağırlığını arttırmaktan başka hiçbir şey olmadı. Roboskî tıpkı diğerleri gibi, açık bir yara olarak orada, orta yerde duruyor. Roboskîli ailelere kesilen para cezaları, verilen yetkisizlik kararları da o yaranın üstüne atılan tuz biber”![12]
- Selda Aksoy Özcan diyor ki: “11 Aralık 2011’in son gününde 34 Kürt gencini Roboskî’de savaş uçaklarıyla bombalayan Türk devletine karşı tepkiler en had safhaya çıkmış durumdayken ‘barış süreci’ adı verilen ve… devam ettiği iddia edilen süreçle beraber, olay yine birdenbire sanki önemini kaybetmiş ve bu cinayetler de tıpkı Paris katliamı gibi unutulmaya terkedilmiştir. Roboskî’li aileler en son BDP’nin aracı olmasıyla R. T. Erdoğan ile iftar sofralarına oturmaya mecbur bırakılmış ve bunun neticesinde Erdoğan her zamanki demogojilerini sıralayarak, bırakın sorumluluk almayı ve sorumluları cezalandırmayı, olay Papua Yeni Gine’de veya Mars’da olmuş gibi dışardan sorumlu arama çabalarına girişmişti. Roboskîli aileler ise hâlâ cezalar almaya, evlatlarını yitirenler gözaltına alınmaya, para cezalarına maruz kalmaya devam etmekte”![13]
Tamamlıyorum: Uludere dosyasına görevsizlik kararı veren savcılık, “34 kişinin özensizlik nedeniyle öldüğünü” vurgulayıp sorumlu olarak 8 komutanlığı işaret etti etmesine de; “Genelkurmay Başkanlığı, istihbarat bilgileri ile görüntülerin grubun terörist olduğu değerlendirmesini desteklediğini savundu,”[14] Önder Yılmaz’ın işaret ettiği üzere…
CHP’li TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu Üyesi Levent Gök, Uludere olayının AKP ve Genelkurmay tarafından bilinçli olarak “karartıldığını” belirtip, “Genelkurmay ve iktidar, ölen sivil yurttaşların arasında PKK’lilerin de bulunduğu izlenimini verecek delil üretme peşindedir” derken; CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu da “Uludere’de 34 kişinin birilerinin talimatıyla bilerek ve isteyerek öldürüldüğünü” belirterek ekledi: “Bombalama emrini kim verdi?”
13 Aralık 2013 13:27:33, Ankara.
Yazının ikinci bölümü için buraya tıklayın
N O T L A R
[*] 26 Aralık 2013 tarihinde Ankara Dil Tarih Coğrafya Fakültesi’nde düzenlenen “Roboskî Katliamını Unutturamazsınız” başlıklı toplantıda yapılan konuşma… 28 Aralık 2013 tarihinde Ankara Düşünceye Özgürlük Girişimi’nin düzenlediği ‘Roboskî’den Hapishane Katliamlarına Türkiye’de Devlet Şiddetinin Tarihi’ başlıklı Panel-Forum’da yapılan konuşma… Kaldıraç, No:151, Ocak 2014…
[1] Turgut Uyar.
[2] Cüneyt Özdemir, “Uludere Katliamını ABD mi Yaptı?”, Radikal, 28 Nisan 2013, s.18.
[3] Ezgi Başaran, “Çözüm Olsun Ben İş Bulurum”, Radikal, 27 Nisan 2013, s.12-13.
[4] “Sorumlular Yerine Roboskîli Ailelere Soruşturma Açıldı”, Gündem, 15 Haziran 2013, s.5.
[5] Namık Durukan, “32 Aile 3’er Bin Lira Ödeyecek”, Milliyet, 18 Haziran 2013, s.14.
[6] “Katliamdan Kurtulan Roboskîlilere Ceza”, Birgün, 22 Ocak 2013, s.6.
[7] “Kardeşinin Ölümünü Protesto Etti, İşten Atıldı”, Milliyet, 25 Eylül 2013, s.20.
[8] Fırat Kozok, “Direnci BDP ile Kırdılar”, Cumhuriyet, 28 Temmuz 2013, s.4.
[9] “Demirtaş, ‘Katliamın Sorumlusu’yla Aynı Sofraya Oturmak İstemeyen Roboskîli Aileleri İkna Etti”, Sendika.Org, 26 Temmuz 2013… http://www.sendika.org/2013/07/demirtas-katliamin-sorumlusuyla-ayni-sofraya-oturmak-istemeyen-Roboskîli-aileleri-ikna-etti/
[10] Yalçın Yusufoğlu, “Tayyip Erdoğan’ı Bağışlatmak”, baris_icin_vic. Grup, 30 Temmuz 2013.
[11] “Başbakanlık’tan Uludere Açıklaması”, ntvmsnbc, 30 Temmuz 2013… http://www.ntvmsnbc.com/id/25457952/
[12] Zehra Çiğdem Özcan, “Daha Nice Liceler”, Radikal, 17 Temmuz 2013, s.17.
[13] H. Selda Aksoy, “Çözülen Kürt Sorunu mu? Kürt Hareketi mi?”, 21 Ağustos 2013… http://seldaksoy.blogspot.com/2013/08/cozulen-kurt-sorunu-mu-kurt-hareketi-mi.html
[14] Önder Yılmaz, “MİT: Saldırı Yapıldığını Ertesi Sabah Öğrendik”, Milliyet, 12 Mart 2013, s.24.